Archief van de maand: december, 2013

Een inkijkje voor werkgevers en collega’s in een ‘burnoutontwikkelingsproces”:

Als je er in zit, denk je, hier kom ik nooit meer uit! Wat gebeurt er met mij?

Ik schaam me dood…. Ik ben niks meer waard…. Wie zit nu nog op mij te wachten…. Ik kan niet eens meer normaal werken, niet eens normaal meer functioneren thuis. Wat ben ik een slechte vader, moeder of partner.
Tja, zomaar wat gedachten die de hele dag door iemand heen gaan die burnoutklachten heeft. Naast continu schuldgevoelens. Je hebt gedurende veel te lange tijd, veel te veel van je zelf, je lichaam en je psyche gevraagd. Je lichaam gaf wel signalen af, maar die horen er op een bepaald moment gewoon bij. Hoofdpijn? Ik zal wel moe zijn. Rugpijn? Verkeerd bewogen. Nek- en schouderpijn? Ik zal wel verkeerd hebben gelegen. Om over je boze of huilbuien maar niet te spreken, dat komt gewoon door de pijn.

Dat je niet lekker in je vel zit, dat is wel duidelijk. Maar dat het niet normaal is, dat realiseer je je echt nog niet. Het is (ik zeg expres geen ‘voelt’ want voelen ken je niet) hooguit ongemakkelijk. Je dat realiseren, daar heb je geen tijd voor. Nooit geleerd. Geen idee. Je moet doorgaan, kunt je niet permitteren ‘nee’ te zeggen, sterk zijn, niemand zit te wachten op ‘softeriken’, altijd een schuldgevoel: je doet het nooit goed genoeg. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

AAN DE BUITENKANT ZIET NIEMAND DIT! Aan de binnenkant gaat iemand kapot. Maakt zichzelf kapot. Toch, als je goed kijkt, kun je het zien, aan gedrag. Dat anders is dan anders. Hierover meer info in mijn volgende blog.

Feit is wel dat een potentiële burnoutpatiënt ineffectief gedrag vertoont door overtuigingen die hem of haar in de weg zitten en belemmeringen die men daardoor ervaart. Deze heeft iemand zich jarenlang eigen gemaakt (soms vanaf vroege jeugd), dat het lijkt alsof dit echt karaktereigenschappen zijn van een persoon. Feitelijk is het aangeleerd gedrag. Dat eens effectief was, maar op een bepaald moment niet meer. Als men daar te lang mee doorgaat, in een andere context, loopt men zich hierop stuk. Met gevolgen voor de persoon zelf EN de omgeving (thuis, werk en vrienden).

Niet alleen mij, maar velen met mij, overkwam dit. Een van de eerste dingen waar iemand behoefte aan heeft, is te weten wat er nu eigenlijk aan de hand is. Maar daar laat niemand zich formeel over uit. En toch, pas als je weet wat er aan de hand is, kan je een plan maken, waarbij wordt gewerkt aan herstel.

In de beginfase van langdurig verzuim door burnoutklachten, weet men doorgaans niet wat te doen. Dat is heel begrijpelijk, het is geen alledaagse kost. En ook nog een taboe. Werkgevers weten heel goed dat het hun verantwoordelijkheid is hier de juiste stappen in te ondernemen. Ze weten soms alleen niet waarmee en wanneer te beginnen.

Dat is de reden waarom ik Voorkom Onnodig Verzuim ben gestart: middels bedrijfscounseling helder en bespreekbaar maken van:
–       verzuim op de werkvloer;
–       bij ziekte;
–       in de persoonlijke levenssfeer.
Want één ding is zeker: mijn periode van burnout, heeft (achteraf!) bij mij voor een nieuw begin gezorgd. En dat gun ik anderen ook! Goede persoonlijke begeleiding en sociale steun van partner, vrienden en collegas ’s is daarvoor onontbeerlijk!